Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

Βραβεία λογοτεχνίας και φανταστικού LARRY NIVEN 2014

Ένας ακόμα σπουδαστής του Εργαστηρίου Δημιουργικής Γραφής, Tabula Rasa που βραβεύεται σε διαγωνισμό λογοτεχνίας. Πρόκειται για τον Αντρέα Κριτσιμά, που πήρε το τρίτο βραβείο στον διαγωνισμό Λογοτεχνίας και Φανταστικού, LARRY NIVEN 2014, στην κατηγορία τρόμου, με το διήγημά του "Το τελευταίο κυνήγι".


 Και δεν είναι ο μόνος. Μπορείτε να δείτε τις βραβεύσεις των σπουδαστών μας στην ιστοσελίδα http://tabula.gr/Pages/press.html

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014

Μεταμεσονύκτιο σεμινάριο λογοτεχνικής γραφής

Η Tabula Rasa σε συνεργασία με την συγγραφέα, Αντιγόνη Πόμμερ, επιχειρούν για πρώτη φορά ένα σεμινάριο λογοτεχνικής γραφής… after

Κάθε Παρασκευή, σε χαλαρό και φιλικό κλίμα, μετά από μια κουραστική εβδομάδα, μια ομάδα ανθρώπων, θα συναντιέται γύρω στα μεσάνυχτα και θα μυείται στα μυστικά της συγγραφής. 

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

Ο καθρέφτης του φεγγαριού - απόσπασμα




Η Αννέτ περπατούσε στους δρόμους του Σάο Πάολο τρομοκρατημένη. Τα βήματά της, σχεδόν πάντα, την οδηγούσαν στη φαβέλα που μεγάλωσε. Ποτέ δεν μπόρεσε να ξεκόψει από αυτό τον πόνο της ψυχή της. Γυρνούσε πάντα εκεί, φορτωμένη με δώρα και τρόφιμα για τα παιδιά. Δεν είχε ξεχάσει και ποτέ δε μπόρεσε να ξεχάσει την νοτισμένη ιστορία της από την υγρασία της ομίχλης που σκέπαζε τα χειμωνιάτικα πρωινά την παράγκα που ζούσε. Είχε γεννηθεί κάποιο ξημέρωμα, δίπλα σε ένα μίζερο μπουρδέλο που τα αγκομαχητά ακούγονταν μέχρι έξω, όταν τα φώτα της πόλης ήταν ακόμα σβησμένα, όταν οι πυροβολισμοί από τις συμμορίες χαράκωναν το σκοτάδι και οι ήχοι από τις αυτοσχέδιες μπάντες σιγούσαν. Ακριβώς την ώρα που το Σάο Πάολο φανέρωνε το διαφορετικό του πρόσωπο. Γεννήθηκε εκεί που η αξιοπρέπεια έχει ξεχάσει την ανθρώπινη ζωή.

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

Νέα δημιουργικά σεμινάρια στην Tabula Rasa για το 2015

Το εργαστήρι δημιουργικής γραφής "Tabula Rasa" σας προσκαλεί στο χειμερινό κύκλο σεμιναρίων 2015, με 11 καινούρια σεμινάρια και καθηγητές που ειδικεύονται στο αντικείμενο που διδάσκουν.


Με το συγκεκριμένο πρόγραμμα μπορείτε να επιλέξετε οι ίδιοι το μάθημα και τον καθηγητή που σας ενδιαφέρει.

Πληροφορίες στα τηλέφωνα 213 00 24291 και 6940 655 331 ή στην ιστοσελίδα μας http://tabula.gr/Pages/inverno.html. Επίσης, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας, στο e-mail στο: info@tabula.gr .

Συμβουλές για υποψήφιους συγγραφείς - συνέχεια

  • Για να γίνεις καλός συγγραφέας, πρέπει να υπήρξες καλός αναγνώστης.
  • Για να γίνεις καλός συγγραφέας, πρέπει να γράφεις κάθε μέρα.
  • Προσπάθησε να γράψεις την ιστορία που θα ήθελες να διαβάσεις.

Θέλεις να μάθεις τα μυστικά της συγγραφής; Έχεις απορίες που δεν βρίσκεις απάντηση; Η Αντιγόνη Πόμμερ, θα απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα για τη συγγραφή που θα στείλετε στο antigonepom@gmail.com.


Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Συμβουλές για υποψήφιους συγγραφείς



Προστατεύστε τον χρόνο και τον χώρο που γράφετε. Κρατήστε μακριά από αυτόν τον χώρο ακόμα και ανθρώπους που είναι σημαντικοί για σας.


Μην βασίζεστε στην καλή σας μνήμη. Θα αποδειχτεί ότι κάνετε λάθος για αυτή σας την ικανότητα. Να έχετε πάντα, μα πάντα, μαζί σας ένα μπλοκάκι για να κρατάτε σημειώσεις. Η έμπνευση δεν κλείνει ραντεβού. Έρχεται εκεί που δεν την περιμένεις.




Περισσότερες συμβουλές στην επόμενη ανάρτηση.

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

Θέλετε να γίνετε συγγραφέας;


Δύο νέα σεμινάρια λογοτεχνικής γραφής, ένα πρωινό και ένα απογευματινό, ξεκινούν τον Ιανουάριο στο Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής, Tabula Rasa, με καθηγήτρια την συγγραφέα, Αντιγόνη Πόμμερ.


Θέλετε να μάθετε τα μυστικά της λογοτεχνικής γραφής; Θέλετε να γράψετε ένα βιβλίο, με αξιομνημόνευτους χαρακτήρες, συγκλονιστική πλοκή, και ένα αναπάντεχο τέλος που θα κόψει την ανάσα των αναγνωστών σας;

Θέλετε να κάνετε τον αναγνώστη να μη μπορεί να αφήσει το βιβλίο σας από τα χέρια του και να παρακαλάει για το καλό του πρωταγωνιστή σας;


Αυτά και άλλα πολλά θα μάθετε στο σεμινάριο λογοτεχνικής γραφής που περιλαμβάνει θεωρία αλλά και πολλές ασκήσεις που θα σας βοηθήσουν να ελευθερώσετε τη γραφή σας και να απογειώσετε τη φαντασία σας. 

Το σεμινάριο διατίθεται και για εξ αποστάσεως παρακολούθηση, μέσω υπολογιστή.


Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνήσουν με το εργαστήρι στα τηλέφωνα 213 00 24291 και στο 6940655331 ή στείλτε μας e-mail στο: info@tabula.gr . 


Επίσης, μπορούν να επικοινωνήσουν απευθείας με τη συγγραφέα, στο e-mail: antigonepom@gmail.com

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

e- Λαΐδα και ο ροζ πλανήτης



e- Λαΐδα και ο ροζ πλανήτης



Ο e-ππόστρατος άνοιξε μια σαμπάνια space orbit και γέμισε τα ποτήρια μας. Ο πελάτης μου, εκείνη τη βραδιά ήταν μια εξέχουσα προσωπικότητα και μπορούσα να κάνω μεγάλο τζίρο στο μαγαζί. Πίσω από τη λευκή του μάσκα δεν μπορούσα να φανταστώ ποιος κρυβόταν, ούτε η χροιά της φωνής του μου θύμιζε κάτι. Από τον καιρό που εγκαταστάθηκα στον πλανήτη Gj 504b, ή αλλιώς ροζ πλανήτης, είχαν περάσει πολλοί ταξιδευτές του διαστήματος από το κρεβάτι μου ή μάλλον μόνο όσοι είχαν τη δυνατότητα να πληρώσουν τις υπηρεσίες μου.
Ρούφηξα τη σαμπάνια και τον παρότρυνα να κάνει το ίδιο, μέχρι να ζαλιστεί και να τον παρασύρω στο δωμάτιό μου. Να τυλιχτώ πάνω του σαν φίδι, παριστάνοντας ότι απολαμβάνω την ψυχρή επαφή μας και να τον γεμίσω φιλιά, σαλιωμένα. Να του πραγματοποιήσω τις φαντασιώσεις του με μια γήινη γυναίκα. Είχα μάθει καλά τον ρόλο μου και τον υπηρετούσα. Το είχα πάρει απόφαση από τότε που διάβασα την αγγελία στη γη. Τότε που άνεργη, χωρίς καμία επιδότηση από το ταμείο ανεργίας της γης, θα υποβιβαζόμουν, θα κατέβαινα ταξικό επίπεδο και τότε θα ήταν ακόμα πιο δύσκολο να βρω δουλειά αφού όλοι θα με θεωρούσαν αποτυχημένη. Στη συνέχεια, θα συνέχιζα να κατεβαίνω επίπεδα μέχρι που μια μέρα, θα με μετέφεραν δεμένη πάνω σε ένα εναέριο φορείο και θα μου αφαιρούσαν τη ζωή. Οι κηφήνες ήταν ανεπιθύμητοι. Λίγο πριν φτάσω στο τελευταίο επίπεδο, είδα την αγγελία.
Ζητείται κοπέλα από την γη, για μπαρ και κονσομασιόν στον ροζ πλανήτη Gj 504b, για άμεση πρόσληψη. Οι ενδιαφερόμενες, μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μας στον ψηφιακό μας τοίχο. 
Δεν το σκέφτηκα καθόλου. Ήθελα να ζήσω, είχα όνειρα. Ήθελα να σπουδάσω. Το όνομά μου ποτέ δεν κληρώθηκε στο πανεπιστήμιο. Δεν μπορούσε να κληρωθεί. Η κοινωνική μου τάξη δεν το επέτρεπε. Σύμφωνα με τους νόμους, το μόνο επάγγελμα που θα μπορούσα να κάνω ήταν της πόρνης. Και συμβιβάστηκα. Το έκανα μέχρι που για λόγους οικονομίας, οι γυναίκες αντικαταστάθηκαν από ρομπότ. Οι πελάτες βρήκαν ένα νέο τρόπο διασκέδασης και έτσι βρέθηκα στο δρόμο.
Πέρασα στο δωμάτιο με τον εξέχοντα πελάτη μου. Ψυχρή και χωρίς ίχνος συναισθήματος, αφέθηκα στα βίαια χάδια του. Άφησε τα πεινασμένα του χείλια να τρέξουν στο λαιμό μου. Κρατούσα τα μάτια μου ανοιχτά για να έχω επαφή με την πραγματικότητα. Πάντα το έκανα αυτό. Δεν κράτησε πολύ. Σπαρτάρισε στην αγκαλιά μου και το μόνο που περίμενα ήταν να μου δώσει την αμοιβή μου.
Ήμουν όμορφη και περιζήτητη. Πολλοί ταξιδευτές έρχονταν στον ροζ πλανήτη μόνο για μένα και παρακαλούσαν για λίγη ώρα μαζί μου. Η φήμη μου εξαπλώθηκε στον γαλαξία και σιγά σιγά η πελατεία μου αυξήθηκε μαζί με το κασέ μου. Τώρα πια, δεν μπορούσε ο καθένας να ξαπλώσει μαζί μου. Το ποσό ήταν υπέρογκο. 
Σταθερός μου πελάτης, ήταν ο άντρας με τη λευκή μάσκα. Στην αρχή, μου ήταν αδιάφορο ποιος κρυβόταν πίσω της. Αργότερα, έμπαινα στον πειρασμό να τραβήξω τη μάσκα και να αποκαλυφθεί το πρόσωπό του. Δεν το έκανα όμως. Είχα γίνει άπληστη και πίστευα ότι έτσι θα έχανα ένα τεράστιο έσοδο. Κάποιο βράδυ, την ώρα που ήμαστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι και είχα αφεθεί στα χάδια του, είχε μία κλήση στο τηλέφωνο που ήταν ενσωματωμένο στο δεξί του αφτί. Σηκώθηκε, και βγήκε έξω από το δωμάτιο. Όταν επέστρεψε, μάζεψε τα πράγματά του, και με μια ψηφιακή κάρτα μεταβίβασε ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό στον λογαριασμό μου, χωρίς να απολαύσει το κορμί μου.
Ο e-ππόστρατος, μόλις έφυγε ο πελάτης μου, μπήκε στο δωμάτιο και άρχισε να το τακτοποιεί. Θυμάμαι που με είχε κοιτάξει περίεργα. Σαν να ήθελε να μου πει κάτι, αλλά φοβόταν. Συνέχισε να στρώνει το κρεβάτι μου. Τον παρακολουθούσα από τον καθρέφτη που στεκόμουν μπροστά και χτένιζα τα μαλλιά μου. Στο βλέμμα του έβλεπα τον πόθο. Ένιωθα μια ζεστή αύρα να μου χαϊδεύει τα σωθικά και μια αγαλλίαση να πλημμυρίζει τη ψυχή μου. Δεν είχα νιώσει ποτέ κάτι παρόμοιο. Ήμουν γυμνή και για πρώτη φορά ένιωσα ότι ήθελα κάτι να σκεπαστώ. Ο e-ππόστρατος, με πλησίασε με αργά βήματα. Ήθελε να μιλήσουμε, κάπου που να μην μας ακούει κανείς. Ένιωσα μια ταραχή στο κορμί μου από την παρουσία του. Μπερδεύτηκα. Μπορεί και να τον ποθούσα ή κάτι τέτοιο.
Βρεθήκαμε στην αποθήκη του μπαρ που δούλευα, ένα μέρος που δεν υπήρχαν κάμερες. Οι κουβέντες του ήταν σύντομες, λαχανιασμένες. 
«Ο άνθρωπος με την άσπρη μάσκα είναι ο κυβερνήτης της γης».
Έμεινα άναυδη. Εξαιτίας του είχα φύγει από τη γη. Εξαιτίας των ηλίθιων νόμων του. Αν είχα μείνει στη γη, θα με είχε σκοτώσει το σύστημά του. Δεν μπορούσα να καταλάβω. Γιατί τώρα ερχόταν στον Gj 504b και πλήρωνε τόσα χρήματα για να κάνει έρωτα μαζί μου;
Ο e-ππόστρατος, είχε έρθει κι αυτός από τη γη, λίγο πριν φτάσει στο τελευταίο ταξικό επίπεδο. Δεν κάναμε ποτέ παρέα. Δεν επιτρεπόταν η παρέα ανάμεσα σε δυο γήινους. Με κοίταξε με μάτια γεμάτα αγωνία. 
«Άκουσέ με. Οι γυναίκες θα κάνουν υποχρεωτική στείρωση και οι άντρες πάνω από 45 χρονών θα θανατωθούν, ώστε να μειωθεί η ανεργία».
«Τι είναι αυτά που λες» αντέδρασα.
«Άκουσα το τηλεφώνημα του πελάτη σου, χθες. Την ώρα που βγήκε από το δωμάτιο».
Ένας θόρυβος έξω από την αποθήκη, μας ξάφνιασε. Γύρισε την πλάτη του και έφυγε τρέχοντας.
«Έλα στο δωμάτιό μου τη νύχτα» φώναξα ψιθυριστά και δεν ξέρω αν με άκουσε.
Θα μπορούσα να μείνω αδιάφορη. Ζούσα καλά στον ροζ πλανήτη. Ήμουν διάσημη στο σύμπαν. Εκατομμύρια έτη φωτός ταξίδευαν για να έρθουν σε μένα. Ο e-ππόστρατος, μου είχε δώσει μια άχρηστη πληροφορία. Ζούσα τόσο μακριά από τη γη. Μπήκα στο δωμάτιό μου. Έπρεπε να ετοιμαστώ. Οι πελάτες μου θα με περίμεναν ανυπόμονοι να τους χαρίσω λίγες στιγμές πανάκριβης ευτυχίας. Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Η ομορφιά μου ήταν απαράμιλλη. Έβαψα τα χείλια μου κατακόκκινα για να κάνουν αντίθεση με την λευκή μου επιδερμίδα. Δεν χρειαζόμουν μακιγιάζ. Άγγιζα την τελειότητα.
Μπήκα με σίγουρο βήμα στο μπαρ. Τα μάτια των αντρών έπεσαν πάνω μου. Ήξερα ότι μόνο εμένα περίμεναν. Είχαν φτάσει από νωρίς. Αυτός ήταν ο κανόνας. Είχαν εμβολιαστεί εδώ και μισή ώρα με το εμβόλιο που τους χάριζε τη στειρότητα για δύο ώρες τουλάχιστον και περίμεναν τη σειρά τους. Τα χρήματα που θα έβγαζα εκείνη τη μέρα, θα έφταναν για να ζήσει ολόκληρη η γη για αρκετά χρόνια. Χαμογέλασα στον πρώτο και του ζήτησα να με ακολουθήσει.  Μέχρι το βράδυ, είχα τελειώσει με όλους. Όταν μπήκε στο δωμάτιό μου ο e-ππόστρατος, ξαφνιάστηκα γιατί δεν ήμουν σίγουρη ότι με είχε ακούσει. Κάθισε δίπλα μου στο κρεβάτι, μέσα στο σκοτάδι. Δεν μιλούσε, μόνο την ανάσα του άκουγα, λαχανιασμένη, ατίθαση. Στα ρουθούνια μου τρύπωσε η μυρωδιά του κορμιού του. Ένιωσα περίεργα. Δεν μπόρεσα να επιβληθώ στο χέρι μου που άγγιξε το στέρνο του. Ήταν ιδρωμένος. Με το δάχτυλό μου ταξίδεψα στο στήθος του. Το δέρμα του ήταν απαλό σαν αφρός. Τον άγγιξα με την παλάμη μου όλη. Δεν αντιστάθηκε αλλά ούτε ανταποκρίθηκε. Το μαρτύριό του συνεχίστηκε με το χέρι μου να χαϊδεύει όλο του το κορμί. Κάποια στιγμή, η παλάμη του βίαια σκέπασε τη δική μου και με σταμάτησε.
«Δεν έχω χρήματα για να κάνω έρωτα μαζί σου».
Τον αγκάλιασα και του πρόσφερα τα χείλια μου. Ήταν διστακτικός, αλλά δεν άντεξε. Αφέθηκε στα χέρια μου και στα χάδια μου, σαν μαθητούδι. Ήταν η πρώτη φορά που έκανα έρωτα και του δόθηκα με το καταπιεσμένο πάθος τόσων χρόνων. Κι όταν η φωτιά έσβησε, έμεινα στην αγκαλιά του αμίλητη για πολλές ώρες.
Την επομένη το πρωί ο e-ππόστρατος βρέθηκε νεκρός στην είσοδο του σπιτιού μου. Μια άσπρη μάσκα ήταν ριγμένη δίπλα στο κορμί του, υπογραφή στο έγκλημα αλλά και επίδειξη δύναμης.
Ο εξέχων πελάτης μπήκε βιαστικός εκείνο το βράδυ στο μπαρ. Ζήτησε να με δει αμέσως. Δεν είχε πολύ χρόνο στη διάθεσή του. Έκανε το εμβόλιο στειρότητας και περίμενε. Θα γυρνούσε στη γη σε λίγες ώρες με το διαστημόπλοιό του. Πήρα μια σαμπάνια στα χέρια και πήγαμε στο δωμάτιό μου. Πίσω από τη μάσκα τα μάτια του πέταγαν σπίθες. Οι κόρες των ματιών του κάρφωναν κάθε μου κίνηση. Η φωνή του είχε μια χροιά απογοήτευσης και εκνευρισμού. Κάθισε δίπλα μου και με κοίταξε.
«Με στεναχώρησες».
Δεν μίλησα, προσπαθούσα να κερδίσω χρόνο. Να καταλάβω τι ήθελε.
«Ξέρω όλα όσα σου είπε ο e-ππόστρατος. Παρακολουθείσαι από την πρώτη μέρα που πάτησες στον Gj 504b. Μέχρι πριν λίγες μέρες, ήσουν υπόδειγμα. Τώρα όμως, η ζωή σου τελειώνει εδώ. Θα χαρώ την ομορφιά σου ακόμα μια φορά και μετά αντίο. Κανείς δεν μπορεί να παίζει μαζί μου».
«Ήταν αλήθεια όσα μου είπε ο e-ππόστρατος;» τόλμησα να ρωτήσω.
«Ήδη όλες οι γυναίκες της γης έχουν υποστεί στείρωση, ενώ οι άντρες άνω των 45 θανατώθηκαν. Δεν υπήρχε άλλη λύση. Όμως δεν ξέρεις, ανόητη κάτι σημαντικότερο. Σε ποθούσα από τότε που ήσουν στη γη. Ταξικά δεν μπορούσα να κάνω έρωτα μαζί σου. Αν κάποιος μας έβλεπε… ποια θα ήταν η θέση μου. Φρόντισα να μη μπορείς να βρεις δουλειά πουθενά. Κι όταν απελπίστηκες, έφτιαξα την αγγελία που διάβασες. Ήταν η καλύτερη λύση. Στον ροζ πλανήτη, κανείς δεν θα με έλεγχε».
Το μυαλό μου θόλωσε. Ένιωσα ότι είχα μπροστά μου ένα κτήνος. Πως μπόρεσε να μου το κάνει αυτό; Πως μπορούσε να σπαταλά εκατομμύρια για να κοιμάται μαζί μου ενώ η γη υπέφερε; Σκέφτηκα τις γυναίκες που δεν θα μπορούσαν ποτέ να νιώσουν τη μητρότητα. Τις μανάδες που έχασαν τα παιδιά τους, τους ηλικιωμένους που δούλευαν μια ζωή για να απολαύσουν τα γηρατειά τους. Και ποιο θα ήταν το μέλλον της γης; Θα έσβηνε μαζί με τον τελευταίο νεκρό. Σκέφτηκα τον πλανήτη μου σαν ένα απέραντο γηροκομείο που ποτέ πια δεν θα ακουγόταν μια παιδική φωνή. Βούρκωσα. Πνίγηκα. Ένα κύμα αγανάκτησης ξέσπασε μέσα μου. Άρπαξα μια διακοσμητική πέτρα που βρισκόταν δίπλα στο κρεβάτι μου και τον χτύπησα με δύναμη στο κούτελο. Μια σταγόνα αίμα κύλησε. Σπαρτάρησε για λίγα δευτερόλεπτα και με τα μάτια ορθάνοιχτα έμεινε να κοιτά το ταβάνι. Με αργές κινήσεις, σηκώθηκα. Δεν μου πήρε πολύ ώρα να μεταφέρω ηλεκτρονικά τα χρήματά μου στη γη. Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Ήμουν πιο όμορφη από ποτέ. Άνοιξα την πόρτα και έφυγα με βήματα αργά και σίγουρα. 
Το διαστημόπλοιό του, βρισκόταν στον διάδρομο προσγείωσης, έξω από το μπαρ. Μπήκα μέσα και πάτησα την ένδειξη απογείωση με προορισμό τη γη. Οι μηχανές άφησαν πίσω ένα κύμα σκόνης. Με μεγάλη ταχύτητα ταξίδεψα μέσα στο σκοτεινό σύμπαν. Κοίταξα από το παράθυρο. Μπορούσα να δω τη γη να πλησιάζει και να μεγαλώνει. Γυρνούσα για να τη σώσω. Στο μυαλό μου ήρθε ο e-ππόστρατος. Χάιδεψα την κοιλιά μου και ένα χαμόγελο αισιοδοξίας φώτισε το πρόσωπό μου.

Αντιγόνη Πόμμερ