Η Αντιγόνη Πόμμερ είναι γεννημένη στην Αθήνα, από πατέρα Γερμανό και μητέρα Ελληνίδα, και έχει σπουδάσει δημοσιογραφία και προγραμματισμό ηλεκτρονικών υπολογιστών. Έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος και μεταφράστρια, ενώ στην πορεία εντάχθηκε στο δυναμικό πολυεθνικής εταιρείας στο τμήμα πολυμέσων και ίντερνετ. Έχει ταξιδέψει σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, αλλά ο σταθμός στη ζωή της ήταν η Βραζιλία που την επισκέφτηκε πολλές φορές, και που σαφέστατα την έχει επηρεάσει συγγραφικά και όχι μόνο. Διδάσκει Λογοτεχνική Γραφή στην πρώτη πλήρους φοίτησης σχολή σεναρίου στην Ελλάδα "Tabula Rasa", ενώ μιλάει Αγγλικά και Πορτογαλικά. Είναι παντρεμένη και έχει μια κόρη.

Με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου της βιβλίου με τίτλο, "Άρωμα λεμόνι", από τις εκδόσεις Ωκεανίδα, η κυρία Πόμμερ μας μίλησε για το νέο της αυτό πόνημα, την συγγραφή γενικότερα, αλλά και για την ίδια, και την ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που μας αφιέρωσε. Απολαύστε την, λοιπόν, σε μία συνέντευξη καρδιάς.
Κυρία Πόμμερ, είχα διαβάσει σε μια δήλωσή σας πως η έμπνευση για το “Άρωμα λεμόνι” γεννήθηκε μέσω της παλιάς επιθυμίας ενός φίλου σας να αποκτήσει κάποτε ένα ιστιοπλοϊκό. Μέσα στο βιβλίο γίνονται -ίσως- αναφορές και σε δικές σας εφηβικές επιθυμίες;
Από παιδί ονειρευόμουν τα ταξίδια. Κάποια εποχή μάλιστα ήθελα να γίνω αεροσυνοδός για να μπορώ να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο. Η επιθυμία όλων των ηρώων, ουσιαστικά δεν είναι να αποκτήσουν το ιστιοπλοϊκό, αλλά το ταξίδι.
Ποια είναι η άποψή σας για τα όνειρα; Θεωρείτε πως έχουν ημερομηνία λήξης ή πως μπορούν να πραγματωθούν ακόμα κι αν περάσουν χρόνια, εφόσον παραμένουν ζωντανά στην καρδιά μας;
Τα όνειρα έχουν πλεονεκτήματα. Δεν χρειάζονται χρήματα και έχουν μεγάλη διάρκεια. Νομίζω ότι οι άνθρωποι που δεν ονειρεύονται είναι γέροι, όποια ηλικία κι αν έχουν. Τα όνειρα δίνουν ζωή, αισιοδοξία ακόμα κι αν δεν πραγματοποιηθούν ποτέ.
Η αίσθηση που αποκόμισα από το βιβλίο σας, είναι πως έχετε μια κάποια αδυναμία στην Ελίνα, στην οποία και δίνετε περισσότερο χώρο και χρόνο. Είναι αλήθεια αυτό και αν ναι, πού οφείλεται;
Ίσως στη ρομαντική μου φύση. Ίσως γιατί είμαι γυναίκα και νιώθω πιο βολικά με αυτόν τον χαρακτήρα. Η Ελίνα είναι αναποφάσιστη, πνίγεται σε μια κουταλιά νερό, είναι αδύναμη και προσπαθεί με τις συμβουλές του ψυχολόγου της να επιβιώσει και να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Δεν μπορούσα να την αφήσω μόνη της, έπρεπε να της δώσω τον χώρο της, να την φροντίσω και να της δώσω τον χρόνο να βρει τον δρόμο της.
Τα δικά σας εφηβικά χρόνια τι άρωμα έχουν;
Πολλά αρώματα. Δεν γίνεται να έχουν μόνο ένα άρωμα τα εφηβικά χρόνια. Έχουν άρωμα ανεμελιάς, σκανταλιάς, κοπάνας. Έχουν άρωμα σχολείου, σχολικής ποδιάς, πάρτι, βόλτας, καπνού από τσιγάρα. Έχουν τη μυρωδιά των φίλων, των φλερτ, των πρώτων ερωτικών σκιρτημάτων. Έχουν άρωμα ευκάλυπτο, που ευτυχώς ακόμα υπάρχουν αυτά τα τεράστια δέντρα κοντά στο σπίτι μου.

Ποια είναι η άποψή σας για τον έρωτα; Πιστεύετε σε εκείνον τον έναν, τον μοναδικό, που σημαδεύει την ζωή των ανθρώπων για πάντα, ακόμα κι αν δεν πραγματωθεί;
Από τα πιο όμορφα συναισθήματα. Μία φορά που μπορείς να ταυτίσεις τις λέξεις ευτυχία και τρέλα. Δεν έχει λογική και αυτό είναι μερικές φορές που χρειαζόμαστε στη ζωή. Να ξεφύγουμε από τα πρέπει και τους κανόνες. Η αλήθεια είναι ότι ερωτευόμαστε πολλές φορές στη ζωή μας αλλά μόνο μία φορά τρελαινόμαστε.
Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που να έχει επηρεάσει το συγγραφικό σας έργο ή και εσάς την ίδια ως άνθρωπο;
Το συγγραφικό μου έργο ή αν θέλετε το στιλ της γραφής μου δεν το έχει επηρεάσει κάποιος συγγραφέας. Πιστεύω ότι ο κάθε συγγραφέας είναι ένα αποτύπωμα. Υπάρχει όμως ένας συγγραφέας που είναι καθοριστικός ακόμα και σήμερα στη ζωή μου και που θαυμάζω. Είναι ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκεζ.
Έχετε ήδη ξεκινήσει την συγγραφή του επόμενού σας μυθιστορήματος;
Πολύ πρόσφατα ξεκίνησα να γράφω το επόμενο μυθιστόρημα. Παίδευα την ιδέα στο κεφάλι μου όλο το καλοκαίρι. Ξέρετε, δεν είναι εύκολο. Πήγαινα για μπάνιο και φανταζόμουν τους ήρωές μου τι θα έκαναν, πότε θα το έκαναν, γιατί θα το έκαναν. Γύριζα από τη θάλασσα και στο πίσω μέρος του μυαλού μου έστηνα την ιστορία τους. Τώρα νιώθω έτοιμη να τη γράψω.
Είστε από τους ανθρώπους που σχεδιάζουν το μέλλον τους ή αφήνετε τα πράγματα να πάνε όπως έρθουν;
Ωραία ερώτηση. Τι απάντηση να δώσω; Κάποια πράγματα τα σχεδιάζω και αυτά είναι τα επαγγελματικά μου. Διδάσκω λογοτεχνική γραφή, στο εργαστήρι δημιουργικής γραφής Tabula Rasa και θεωρώ απαράδεκτο να μην είμαι προετοιμασμένη και συνεπής στις απαιτήσεις των σπουδαστών. Δουλεύω σκληρά για να το πετύχω. Στα προσωπικά μου είμαι πιο χαλαρή ή μάλλον χαλαρή. Κάνω όνειρα κι όχι σχέδια. Τα όνειρα παρέχουν απλόχερα το συναίσθημα της ελευθερίας, ενώ τα σχέδια είναι πιο δεσμευτικά.

Την παρουσίαση του βιβλίου "Άρωμα λεμόνι" στο site μας μπορείτε να την βρείτε στο παρακάτω link:

Επίσης, μπορείτε να επισκεφτείτε τη σελίδα του βιβλίου στο facebook.https://www.facebook.com/AromaLemoni