Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

Ο Στίβεν Χόκινγκ και ο Βαγγέλης


Είναι μέρες που έχει χαθεί ο Βαγγέλης και η σκέψη μου βρίσκεται μαζί του. Για ένα περίεργο λόγο, γυρίζει συνεχώς στο μυαλό μου. Ίσως, γιατί είμαι μαμά και μπορώ να νιώσω πως νιώθει η  μητέρα του, ίσως, γιατί δεν μπορεί να χωρέσει το μυαλό μου αυτού του είδους τις εξαφανίσεις, ίσως, γιατί δεν μπορώ να κατανοήσω τη λέξη βία. Αυτή που υπέστη ο Βαγγέλης. Μια τόσο μικρή λέξη, με μόλις τρία γράμματα, με τόσο τεράστιες συνέπειες. Ποτέ δεν κατάλαβα τη χρήση της βίας, της καταξίωσης αυτών που την χρησιμοποιούν. Ούτε  το αντριλίκι και τη μαγκιά που πιστεύουν ότι τους προσδίδει.

Αναζητώ καθημερινά, στις ιστοσελίδες, νέες πληροφορίες για τον νεαρό φοιτητή, περιμένοντας με λαχτάρα να διαβάσω κάτι αισιόδοξο που θα φέρει χαμόγελα. Κάποια στιγμή, το βλέμμα μου έπεσε σε μια συνέντευξη του Στίβεν Χόγκινγκ, του διάσημου καθηγητή της Φυσικής. Σας μεταφέρω ένα μέρος από τα λεγόμενά του.

"Εάν μπορούσα να διορθώσω ένα μειονέκτημα της ανθρωπότητας, αυτό θα ήταν η επιθετικότητα, η οποία μπορεί να θεωρείτο πλεονέκτημα για τους ανθρώπους των σπηλαίων, όσον αφορά στην εξεύρεση τροφής, την εξασφάλιση στέγης και ζευγαρώματος για τη διαιώνιση του είδους, αλλά σήμερα απειλεί τους πάντες με εξαφάνιση".

"Μοναδικό αντίδοτο είναι η ευγένεια και καλοσύνη και η ενσυναίσθηση που μπορούν να φέρουν αγάπη και συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων", συμπλήρωσε.

Και αναρωτιέμαι Βαγγέλη, χρειάζονται τα λόγια μιας διάνοιας για το αυτονόητο;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου